بسم الله الرحمن الرحيم
شهادت یک نوع افتخار است و خداوند بزرگ این مقام را به فرزند ما عنایت داد و ما به این مقام افتخار می کنیم، امیدواریم خداوند ما را یاری کند تا بتوانیم راه این مقام را ادامه بدهیم و به وظیفه مان عمل کنیم.
شهید ابراهیم صبوری در بیستم ۲۰ ماه اسفند ۱۳۵۶ در شهرستان شهرضا روستای کهرویه به دنیا آمد.
او کودکی زیباروی و پر جنب وجوش بود.
به درس و مدرسه علاقه مند بود و برای پدر و مادر، احترام خاصی قابل بود.
برای فامیل و اطرفیان محبت زیادی داشت.
به بچه ها و کودکان نیز علاقه زیادی داشت و به آنها محبت می کرد و با آنها بازی می کرد.
بعد از چند سال زندگی در روستای کهرویه به شهرستان شهرضا نقل مکان کردیم.
به خاطر علاقه زیادی که به خانواده داشت در شهرستان شهرضا مشغول به کار شد، تا کمکی برای والدین خود باشد. خودش را مسئول می دانست تا در مشکلات زندگی بتواند آنها را یاری کند. علاقه خاصی به هیئت ها و مراسم های مذهبی نیز داشت و سعی میکرد در مراسم ها و سوگواری های اهل بیت شرکت کند و وظیفه دینی خود را انجام دهد.
به حجاب و پوشش اهمیت زیاد می دادند. از بیرون رفتن بی موقع و یا ایستادن دم در حیاط یا صحبت کردن داخل کوچه حساس بود و همیشه تاکید داشت تا خودمان را از نامحرم پوشیده داریم و نکات اسلامی را رعایت کنیم.
به نماز و روزه اهمیت می داد. با کسانی که اهمیت به نهی از منکر میداند رفاقت می کرد. احترام به همسایه را محترم می شمرد. مهمان و مهمانداری را خیلی دوست داشت و با خوشرویی برخورد می کرد.
برای اعزام خدمت سربازی به خرمشهر و استان سیستان و بلوچستان رفت.
صحبتش هدف از خدمت و وظیفه ای بود که برای این نظام جمهوری داشته باشد.
در تاریخ ۱۳۷۶/۴/۱۹
به وظیفه ای به عهده داشتند به ماموریت اعزام می شود و در تاریخ ذکر شده در سن 20 سالگی به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
شاد و یادش گرامی باد.
درود فراوان به تمامی شهدای اسلام